حسین بن على علیه السلام امام ملک و امام هستى است تنها امام انسان ها نیست . وقتى امام ملک و ملکوت باشد و در نظام هستى تاثیر گذار باشد، شهادت وى نیز به لحاظ اوج مظلومیت ان و به لحاظ تاثیر گذارى امام علیه السلام در نظام هستى در ابعاد گسترده تاثیر گذار خواهد بود.
غم حسین همان گونه انسان هاى مومن را عزادار و گریان مى نماید، فرشتگان را نیز عزادار مى نماید واجنه را که مومن هستند نیز گریان مى نماید حتى نظام هستى آسمان و زمین هم در مرگ حسین گریان مى شوند.
رسول الله (ص ) پیش گویى نموده بودند در نزدام سلمه خاکى در درون شیشه نهاده ، فرمودند هر گاه این خاک خونین شد، بدان حسین من به شهادت رسیده است ! ام سلمه عاشورا سال 61 در مدینه مشاهده کرد خاک خونین شده است . سیوطى از علماء اهل سنت مى نویسد مظلومیت حسین ان مقدار دلخراش است که قلب تحمل بیان ان را ندارد و مى نویسد وقتى حسن کشته شد در بیت المقدس هر سنگى را از زمین مى کندند، زیر آن خون تازه بود.
از امام صادق علیه السلام نقل شده است ، چهار هزار فرشته در کنار قبر حسین تا روز قیامت گریان و پریشانند. در روایت دیگر هفتاد هزار فرشته نقل شده است و هر کس بر مصیبت ما گریه کند و لو به مقدار بال مگس خداى سبحان گناهان وى را مى آمرزد.
امام رضا علیه السلام به ریان بن شبیب فرمود اگر گریه کنى به حسین که همانند گوسفند سر بریده شده گریه کن هر کس باندازه اى که اشکش به گونه اش جارى شود بر حسین گریه کند گناهانش بخشوده مى شود . ترتیب مجالس عزا براى زنده نگه داشتن یاد و نام و راه حسین است .
براى دمیدن روح ایثار گرى و شهادت طلبى بر کالبد پیروان آن حضرت است و براى الهام و پیام گرفتن از راه حسین و شهیدان است . گریه این است که روایت مى فرماید گریه کننده آرزوى راه و مقام آنها را مینماید.
