گریه بر حسین علیه السلام  

حسین بن على علیه السلام امام ملک و امام هستى است تنها امام انسان ها نیست . وقتى امام ملک و ملکوت باشد و در نظام هستى تاثیر گذار باشد، شهادت وى نیز به لحاظ اوج مظلومیت ان و به لحاظ تاثیر گذارى امام علیه السلام در نظام هستى در ابعاد گسترده تاثیر گذار خواهد بود.

غم حسین همان گونه انسان هاى مومن را عزادار و گریان مى نماید، فرشتگان را نیز عزادار مى نماید واجنه را که مومن هستند نیز گریان مى نماید حتى نظام هستى آسمان و زمین هم در مرگ حسین گریان مى شوند.

رسول الله (ص ) پیش گویى نموده بودند در نزدام سلمه خاکى در درون شیشه نهاده ، فرمودند هر گاه این خاک خونین شد، بدان حسین من به شهادت رسیده است ! ام سلمه عاشورا سال 61 در مدینه مشاهده کرد خاک خونین شده است . سیوطى از علماء اهل سنت مى نویسد مظلومیت حسین ان مقدار دلخراش است که قلب تحمل بیان ان را ندارد و مى نویسد وقتى حسن کشته شد در بیت المقدس هر سنگى را از زمین مى کندند، زیر آن خون تازه بود.

از امام صادق علیه السلام نقل شده است ، چهار هزار فرشته در کنار قبر حسین تا روز قیامت گریان و پریشانند. در روایت دیگر هفتاد هزار فرشته نقل شده است و هر کس بر مصیبت ما گریه کند و لو به مقدار بال مگس خداى سبحان گناهان وى را مى آمرزد.

امام رضا علیه السلام به ریان بن شبیب فرمود اگر گریه کنى به حسین که همانند گوسفند سر بریده شده گریه کن هر کس باندازه اى که اشکش به گونه اش جارى شود بر حسین گریه کند گناهانش بخشوده مى شود . ترتیب مجالس عزا براى زنده نگه داشتن یاد و نام و راه حسین است .

براى دمیدن روح ایثار گرى و شهادت طلبى بر کالبد پیروان آن حضرت است و براى الهام و پیام گرفتن از راه حسین و شهیدان است . گریه این است که روایت مى فرماید گریه کننده آرزوى راه و مقام آنها را مینماید.

دانلود چند کتاب مفید مذهبی

حلیه المتقین

منتهی الامال

شفاخانه معنوى

از سخنان حضرت سیدالشهداء علیه السلام

از سخنان حضرت سیدالشهداء علیه السلام

1- مردم بندگان دنیا هستند، دین بر سر زبان آنها قرار دارد، تا آنجا که دین زندگى مادى آنان را تاءمین مى

نماید به آن تظاهر مى کنند ولى هنگامى که گرفتار شدند (و دین در جهتى مخالف منافع آنان قرار گرفت ) در

این هنگامه ها دینداران واقعى کم اند.

2- چون پاى امتحان در میان آید، مردم را مى توان شناخت آن گاه مى توان دانست که دیندار واقعى کیست ؟

3- نیکوکارى و احسان باید مانند باران رحمت شامل حال آشنا وبیگانه هر دو بشود.

4- هنگام سفر به کربلا مى فرمود: راستى این دنیا دگرگونه و ناشناس شده ، و خیرش رفته و از آن جز که بر کاسه نشیند نمانده ، و جز زندگى وبال آورى . راستى که من مرگ را جز سعادت نمى دانم و زندگى با ظالمان را جز هلاکت نمى شناسم

5- به مردى که در نزد آن حضرت از دیگرى بد مى گفت فرمود: دست از غیبت بردار که غیبت نان خورش سگهاى دوزخ است.

6- غافلگیر کردن خدا بنده را در این است که به او نعمت فراوان دهد و شکرگزارى را از او بگیرد.

7- فرمود: چنین نیست که احسان کردن به نا اهل هدر باشد، بلکه احسان به مانند باران تند است که به نیک و بد هر دو مى رسد.

 

         

 

همه عالم یه طرف حسین زهرا یه طرف

هر چی عشقه یه طرف عشق به مولا یه طرف

این کیه هر کی صداش می زنه دیوانش می شه

دیگه جایی نمی ره گدای این خونش می شه

 

حضرت فاطمه معصومه ـ سلام الله علیها ـ دارای شخصیتی رفیع و والا مقام می‎باشد بطوری که ائمه طاهرین ـ علیهم السّلام ـ از این بانو، با جلالت و تکریم یاد کرده‎اند و حتی پیش از ولادت آن حضرت، بلکه پیش از ولادت پدر بزرگوارش، نام او بر لسان بعضی از ائمه ـ علیهم السّلام ـ آمده و از مقام والای او سخن گفته‎اند که به بعضی از آنها اشاره می‎شود. امام صادق ـ علیه السّلام ـ می‎فرمایند: «اَلا اِنَّ قم حَرَمی و حرم وَلدی من بعدی...»[1] بدانید قم حرم من و حرم فرزندانم پس از من است، زنی از فرزندان من در این شهر در می‎گذرد که او دختر موسی است...». امام صادق ـ علیه السّلام ـ در حدیثی دیگر پیش از اینکه این فرزند گرانقدر متولد شود از فضیلت زیارت و مدفن او سخن می‎گوید و شیعیان را به اهمیت آن توجه می‎دهد و می‎فرماید «شهر قم، حرم ما است و در آن زنی از فرزندان من مدفون می‎شود، به نام فاطمه هر کس او را زیارت کند بهشت برای او ثابت می‎شود...»[2] همه این بیانات حاکی از شأن و عظمت و فضیلت این بانوی مکرم اسلام می‎باشد. بی‎شک این فضایل و خصوصیات اخلاقی این بانوی بزرگ است که او را دارای چنین مقام و منزلتی نموده است چون امام موسی کاظم ـ علیه السّلام ـ دارای 37 فرزند بود که در میان آنها این بانوی مکرم است که مثل ستاره‎ای درخشان می‎درخشد و در میان فرزندان امام کاظم ـ علیه السّلام ـ بعد از امام رضا ـ علیه السّلام ـ هیچ کدام هم سنگ او نمی‎باشد. حال به خصوصیات و فضایلی اشاره می‎کنیم که باعث عظمت و درخشش او در میان دیگر امامزادگان شده است. 1. شرافت خانوادگی او ماه تابانی است که از برج امامت طلوع کرده در آغوش امامت تربیت یافته، قنداقه امامت را نیز در دامن خود پرورش داده است زیرا او دختر امام، خواهر امام و عمه امام است. همة نیاکان او مشعلداران امامت، پرچمداران هدایت، اسوه‎های فضیلت و استوانه‎های ولایتند. و مادر بزرگوارش از بانوان با فضیلت و از اسوه‎های تقوی و شرافت و از زنان کم نظیر تاریخ بشریت است. بدیهی است که تأثیر شخصیت پدر و مادر در روح و جسم فرزندان را نمی‎توان انکار کرد این ویژگی در وجود حضرت فاطمه معصومه ـ سلام الله علیها ـ نیز بروز یافت و از هر دو طرف فضایلی را به ارث برد و می‎توان سر برتری آن حضرت بر دیگر فرزندان موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ را در همین نکته یافت. البته این نمی‎تواند به معنای تأثیر نداشتن تلاش و کوشش آن حضرت در این راه باشد بلکه علاوه بر همة شایستگی‎های فردی که در وجود خویش به وجود آورده بود از این عوامل نیز به عنوان مکمل و پشتوانه ترقی و تکامل معنوی اخلاقی و علمی سود می‎برد. 2. عبادت حضرت معصومه ـ سلام الله علیها ـ بنا به تصریح قرآن هدف از خلقت انسان چیزی جز عبادت و بندگی خداوند نیست کسانی که به این هدف مهم پی بردند در راه رسیدن به عالیترین مرحله آن سر از پا نمی‎شناختند. یکی از عالیترین نمونه‎های عبادت و بندگی خدا از خاندان ولایت و امامت، کریمه اهل بیت فاطمه معصومه ـ سلام الله علیها ـ می‎باشد. او با عبادت و شب زنده‎داری هفده روزه‎اش در واپسین روزهای عمر شریفش در مدت اقامتش در منزل موسی بن الخزرج، گوشه‎ای از یک عمر عبودیت و خضوع و خشوع آن زاده عبد صالح خدا در برابر ذات پاک الهی است.[3] 3. محدثه بودن آن حضرت: از ویژگی‎های حضرت معصومه ـ سلام الله علیها ـ این بود که علوم اسلام و آل محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ آگاهی داشت و آن حضرت از جمله روایت کنندگان حدیث بود و چندین حدیث است که در سند آنها نام حضرت فاطمه معصومه ـ سلام الله علیها ـ به چشم می‎خورد که علامه بزرگوار امینی در کتاب شریف الغدیر به بعضی از آنها استناد می‎کند مانند، عن فاطمه بنت علی بن موسی الرضا حدثتنی... «من کنت مولاه فعلی مولاه»[4]. نقل این احادیث حاکی از مقام علمی والای آن بانو می‎باشد. 4. لقب معصومه ـ سلام الله علیها ـ مقام عصمت که عالی‎ترین مقام معنوی و پاکی است، درجاتی دارد، و در وهله اوّل بر دو گونه است: 1. معصوم از خطاء 2. معصوم از گناه. حضرت معصومه ـ سلام الله علیها ـ مانند حضرت زینب ـ علیها السّلام ـ در یکی از درجات عصمتند، گر چه در درجات چهارده معصوم ـ علیهم السّلام ـ نباشد. روایت شده حضرت رضا ـ علیه السّلام ـ فرمودند «من زار المعصومة بقم کمن زارنی»[5] کسی که معصومه را در قم زیارت بکند مانند آن است که مرا زیارت کرده است. گرچه شواهد و قرائن در مورد مقام عصمت حضرت معصومه ـ سلام الله علیها ـ بسیار است، ولی سخن فوق از امام معصوم ـ علیه السّلام ـ شاید اشاره‎ای باشد که حضرت معصومه ـ سلام الله علیها ـ دارای مقام عصمت بوده است، ضمناً این سخن بیانگر آن است که: این لقب را حضرت رضا ـ علیه السّلام ـ به فاطمه کبری ـ سلام الله علیها ـ داده است. و گرنه نام آن حضرت معصومه نمی‎باشد. 5. شفاعت گسترده اعتقاد به شفاعت انبیاء و اولیاء از ضروریات مذهب شیعه است و هیچ تردیدی در آن نیست. و بالاترین جایگاه شفاعت، از آن رسول گرامی اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ است که در قرآن کریم از آن به (مقام محمود) تعبیر شده است. همانا دو تن از بانوان خاندان رسول مکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ هم شفاعت گسترده‎ای دارند که بسیار وسیع و جهان شمول است. 1. خاتون محشر، صدیقه اطهر، حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ 2. شفیعه روز جزا، حضرت فاطمه معصومه ـ علیها السّلام ـ . که بعد از حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ از جهت گستردگی شفاعت، هیچ بانویی به شفیعه محشر حضرت معصومه ـ سلام الله علیها ـ نمی‎رسد. که امام جعفر صادق ـ علیه السّلام ـ در این رابطه می‎فرماید: «تَدخل بِشفاعتها شیعتنا الجنته باجمعهم»[6]. با شفاعت او همه شیعیان ما وارد بهشت می‎شوند. 6. زیارتنامه مخصوص یکی از شواهد عظمت استثنایی حضرت معصومه ـ سلام الله علیها ـ زیارتنامه‎ای است که به خصوص، حضرت رضا ـ علیه السّلام ـ در شأن او صادر فرموده است. زیرا بعد از فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ تنها زیارتی که از امام معصوم برای یک زن نقل شده، زیارت حضرت معصومه ـ سلام الله علیها ـ است و هیچ یک از بانوان خاندان عصمت و طهارت زیارت مخصوص از امام ندارد. مختار اصلانی

شهادت حضرت معصومه را تسلیت میگم بر همه مسلمانان جهان تسلیت میگم

ارزو میکنم یکی از همین شبها توی حرم حضرت معصومه باشم و بگم به همه تسلیت میگم کاش

امام حسن عسکری

ابومحمد حسن بن علی (ع)، معصوم سیزدهم و امام یازدهم شیعیان مشهور به امام حسن عسکری است. چون ایشان و پدر بزرگوارشان امام هادی (ع) در محله عسکر (قرارگاه سپاه) در شهر سامرا به حالت تحت الحفظ زندگی می کردند، به عسکری لقب یافتند. این دو امام مانند امام جواد (ع) به احترام جد بزرگوارشان امام رضا (ع) به ابن‌الرضا مشهور بودند. مادرش بانویی صالحه و عارفه به نام سوسن بود که در برخی منابع ، حدیثه یا سلیل آمده است.
  میلاد مبارکش به اختلاف روایات در ماه ربیع‌الاول یا ربیع‌الآخر سال 231 یا 232 ه‍. ق و بنا به اکثر روایات در مدینه اتفاق افتاده است. مشهورترین قول 8 ربیع الآخر 232 ه‍. ق می‌باشد.
  رنگ آن حضرت گندمگون، چشمانش درشت و سیاه، ریش زیبا، قامتش معتدل و اندامش متناسب بود. با آن که جوان بود، مشایخ قریش و رجال و علمای زمان را تحت تأثیر خود قرار می‌داد. دوست و دشمن به برتری علمی، حلم، جود، زهد، تقوا و سایر مکارم اخلاقی ایشان اذعان داشتند. 22 یا 23 سال داشت که پس از شهادت پدر بزرگوارش در سال 254 ه‍. ق به امامت رسید و 5 یا 6 سال پیشوای شیعیان بود.
  از تألیفات امام حسن عسکری (ع) می‌توان به کتابهای زیر اشاره کرد:
  1ـ تفسیر قرآن، که عده‌ای از علمای شیعه این تفسیر را تأیید نموده و معتقدند صحت انتساب آن از تفسیرهای منسوب به امام صادق (ع) و امام هادی (ع) مستندتر است.
  2ـ نامه‌ای به اسحاق بن اسماعیل نیشابوری
  3ـ مجموعه حِکَم، مواعظ و کلمات قصار
  4ـ رسالة المنقبه در مسائل حرام و حلال.
  سرانجام ایشان در هشتم ربیع الاول سال 260 ه‍. ق در 28 یا 29 سالگی به دستور معتمد عباسی مسموم گردید و به شهادت رسید و در خانه خود و در جوار قبر پدر بزرگوارش در

        روز عاشورا را حضرت محمد (ص) روزه میگرفتند و احادیث زیادی پیرامون بزرگی و روزه درروز عاشورا ثبت شده است.                                                       

     بی بی عایشه صدیقه (رض) روایت میکند « قریش در دوره جاهلی روز عاشورا را روزه میگرفتند و پیامبر (ص) نیز آن روز را روزه میگرفت . چون به مدینه آمد آنرا روزه میگرفت و روزه آنرا به مردم دستور میداد. آنگاه که روزه رمضان فرض گردید.فرمود: هر کس دلش خواست عاشورا را روزه بگیرد وهرکس نخواست افطارکند» متفق علیهازابن عباس روایت است « که چون پیامبر به مدینه آمد دریافت که یهودیان عاشورا را روزه میکیرند. گفت: چرا روزه میگیرند گفتند:روزیست مبارک که خداوند حضرت موسی وقوم اسرائیل را در آن روز از دست دشمن نجات داد پس حضرت موسی آنروزرا روزه میگرفت.پیامبر گفت:من به موسی ازشماشایسته تر ونزدیکتر میباشم  پس خود آنروز را روزه گرفت وبه مردم نیز دستور داد که روزه باشند»

     ابن عباس روایت میکند :«ای رسول الله یهودیان ونصرانیان آنروزرا بزرگ میدانند. فرمودند: انشاالله در سال آینده روز نهم را نیز روزه خواهم گرفت. ولی سال آینده پیغمبروفات کرد»

       دهم محرم ،عاشورا، با تاریخ کهن، که به دوران حضرت موسی (ع) پیوند میخورد ؛ در حقیقت روز پیروزی ، موفقیت ، آزادی ،استقلال ،جشن ،خوشی وشادمانی میباشد. به همین مناسبت  به پاس شکران الله سبحانه وتعالی و شکوفائی وبزرگداشت این روز ، یهود ونصارا دهم محرم ،عاشورا را روزه میگرفتند . حضرت محمد (ص) نیز اینروز را روزه میگرفتند وبه دیگران توسعه میکردند که روزعاشورا را روزه بگیرند .

     محرم ماه اول سال هجری وشروع زندگی نوو استقبال از سال جدید و موسوم فخر ، مباهات ، خوشی وشادمانی میباشد . برعلاوه وجه تسمیه این ماه  محرم الحرام است؛یعنی ماهی که در آن قتال ، جنگ ،خونریزی ،ظلم ،ستم ،بیرحمی وجنایت حرام است . محرم الحرام ماه اتفاق، اتحاد ،صمیمیت ،دوستی وبر مسلمانان است که ازآن اعمال ،کردار وگفتاری که با این ماه سازندگی ندارد پرهیز وبه آن پدیده های که شایسته این ماه است ؛ توصل جویند .                                                                          

      شعرا زبان فارسی دری از این روزبا اشعار ناب استقبال ویک روزفرخنده ومبارک گفته اند .                                                                                 

جشن سده وسال نو وماه محرم        فرخنده کناد ایزد بر خسرو عالم    (فرخی)

گر زکاتی به محرم بدهی          زآن خسیسان به صفرباز مگیر  (خاقانی)

از پس هر مبارکی شومی است      وز پی هر محرمی صفر است (خاقانی)

محرم بر حسود ملک وجاهت       که ماند زنده تا دیگر محرم   (سعدی)

عاشورا حسینی

      دهم محرم را عاشورا حسینی نیزمیگویندوآن روزیست که نواسه پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) ،فرزند حضرت علی (ک)و بی بی فاطمه زهرا (رض) ، سیدالشهدا ، شباب الجنه حضرت امام حسین (رض) به کربلادرجهاد رویاروی درمقابل لشکریزید لعین جام شهادت نوشید و با جهاد وشهادت بی نظیر، صفحه درخشان وخاطرات فراموش ناشدنی درتاریخ اسلام به ارمغان گذاشت.                                                                                             

     حضرت امام حسین (رض) مسلمان متقی ، پرهیزگار ، زاهد ، عابد ، مجاهد وشهید پروربود . او اولین درسهای هدایات قرآن مجید را از بهترین آدم وعالم پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) پدرکلان خود آموخته و زندگیش را با اساسات قرآن وحدیث عیار ساخته بود . امام حسین طفل خورد سالی بود که پدر کلان خود حضرت محمد (ص) را در عبادت ، رکوع وسجود میدید و کودکانه به آن بزرگمرد تاریخ بشریت نزدیک میشد وآنگاه که به رکوع میرفتند توان وقدرت خود را میدید که به شانه های شان بالا شود واز آن بازی وساعت تیری کودکانه لذت ببرد . سرور کائنات که غرق جهان عبادت الله سبحانه وتعالی بودند و احساس میکردند که نواسه شان از بالا شدن برکتف وشانه های شان لذت میبردوخوش است  ؛ از محبت وعشق فراوانی که به نواسه شان داشتند به عبادت خود ادامه میدادند واز آن بازی که امام حسین  در آن سرگرم بود مانع نمیشدند.  

  امام حسین در طفرلیت و نوجوانی از محمد (ص) حقیقت اسلام را عملا می آموخت . ازپدرش حضرت علی (ک)علم وشجاعت واز مادرش بی بی فاطمه کبرا تقوی ، محبت و پاکیزگی و صد ها نیکوئی دیگر را آموخت . محیط زندگی او مدرسه عالی بودکه سعادت آنرا امام حسین تجربه میکردو از آن می آموخت و لذت میبرد. 

امام حسین (رض) مردی با عقیده مستحکم ، عقیده به الله سبحانه تعالی ، ملائکه،پیامبران وکتابهای آسمانی بود.اومتقیانه وشجاعانه میگفت« زندگی عبارت ازعقیده وبرای عقیده جهاد کردن است »  عقیده به هدایات قرآن مجید « به حبل المتین چنگ بزنید ومتفرق نشوید» عقیده به اتحاد واتفاق و مخالف تفرقه وجدائی در بین مسلمانان ... اوعقیده داشت که: « بهترین شما با تقوی ترین شماست » و« جهاد کنید به مال های خود وجان های خود در راه خدا این برای شما بهتر است اگرمردم دانا باشید»  راه او «فی سبیل الله » و« اهدنا الصراة المستقیم » زیرا او« انعمت» از انعام شده گان بود ... او اولیا ،صالح وشهید ...              

     امام حسین (رض)جهادرا از پدرکلانش حضرت محمد (ص) به یاد داشت ؛ آنگاه که در غزوات احد ، بدر ... وفتح مکه معظمه برای دفاع از اسلام سینه درمقابل قریش وکفار سپرو به مراتب با شمشیر وخنجر دشمنان زخمی و خون آلود گردیده ودندان مبارک شهید گشته بود.  امام حسین (رض) شهادت بزرگان اسلام و نزدیکانش را ، شهداغزوات احد، بدر...وشهادت بی بی سمیه(رض) ، حضرت حمزه(رض)، حضرت عمر (رض) حضرت عثمان (رض)رادردلش حس میکرد و شهادت و لباس های خون آلودپدرش حضرت علی (ک) را به چشم سر دیده بود. عقیده مستحکم به اسلام ،آموزش وایمان به جهادوشهادت ، امام حسین رایک سربازواقعی اسلام ساخت.                                                           

      امام حسین (رض) در زمانی دیده به جهان گشود وجوان وبزرگ شد که هنوز رهبران مذاهب اهل سنت جماعت و اهل تشیع امامان ابو حنیبه ، امام حنبل ،امام مالک ، امام شافعی وامام جعفرصادق دیده به جهان نگشوده بودند . امام حسین (رض) اسلام را از نص قرآن واحادیث حضرت محمد (ص) آموخت. او در زمانی زندگی میکرد که هرمشکل را از سرورکائنات محمد (ص) وخلفای راشدین حضرت ابوبکر صدیق (رض) حضرت عمرفاروق (رض) حضرت عثمان غنی(رض)وحضرت علی (ک)  میپرسدند وجواب قانع کننده میگرفتند . امام حسین (رض) در زمانی زندگی میکرد که خلفای راشدین چون چهاربرادر، چهار یار، چهارهمرزم وهمسنگرزندگی وبعد از رحلت حضرت محمد (ص) درخلافت اسلامی به ترتیب ابوبکر، عمر، عثمان وحیدر(رضی الله وتعالی اجمعین ) به هم بیعت نمودند. امام حسین در زمانی زندگی میکرد که خلفای راشدین با انتهای دوستی ،صمیمیت ومحبت با هم خویشاوندی نمودند. زندگی درسایه پیامبراسلام ،عقیده مستحکم به جهادوشهادت  در راه الله سبحانه وتعالی وشهامت ،دلاوری ،جان نثاری ،فداکاری  ،آزادمنشی  وده ها خصوصیت نیکو وپسندیده دیگر دست بدست هم داده  حضرت امام حسین را آماده قیام ،حرکت وجهاد نمود . به گواه تاریخ بعدازدرگذشت حضرت معاویه فرزندش یزید برمسند قدرت نشست . یزیدلعین اهلیت مقام رهبری مسلمانان را نداشت و حضرت امام حسین(رض) موافق حق ومخالف باطل به او بیعت نکرد واختلافات بین جانبین آغاز گردید. حضرت امام حسین با یارانش ازمدینه به مکه آمد و چند ماه در آنجا اقامت گزید . درین ایام پیروان حضرت علی (ک) در کوفه از امام حسین دعوت به قیام و خلافت نمودند وهمکاری خودرابا لشکری منظم برای سرنگونی یزیداعلان داشتند . حضرت امام حسین(رض) پسرعم خود مسلم ابن عقیل را برای گرفتن بیعت به کوفه فرستاد ومسلم موفق گردید بیعت 18000 نفر را کسب نماید وحضرت امام حسین بازنان ،وکودکان ونزدیک به هشتاد نفرازیاران به طرف عراق روان شدند. یزید ازین حرکت امام حسین(رض) آگاه شد ولشکری به سرکرده گی ابن زیاد از بصره به کوفه فرستاد و کوفه را تسخیر نمود ومسلم رابه شهادت رساند . یزید لشکرعظیم ومنظم به سرکرده گی عمر ابن سعد سر راه امام حسین(رض) فرستاد و درمنطقه کربلا با هم روبروشدند و به تاریخ روز جمعه دهم محرم سال 61 هجری در زد وخورد شدیدی که رخ داد ؛ حضرت امام حسین با هفتاد ودونفرازیارانشان جام شهادت نوشیدند .عمرابن سعد دیگر همراهان شانرا اسیرساخت وباسرخونین حضرت امام حسین به شام نزدیزیدفرستاد. یزیدبعدازمدتی زنان وکودکان اسیر را به مدینه روان نمود وسر امام حسین(رض) را دفن کرد . مدفن سر امام حسین را برخی درشهردمشق و بعضی در قاهره وبرخی درکربلاهمراه جسدشان گفته اندو تاامروزچندین زیارتگاه ومرقد درآن اماکن به نام حضرت امام حسین (رض)شهرت وزیارتگاه عام وخاص میباشدد.  جهاد وشهادت امام حسین(رض) سرمشق ، درس ، پند واندرز بزرگی برای نسل آینده میباشد؛ تا از آن سرمایه معنوی و اندوخته های جهاد وشهادت نیرو وانرژی گرفته راه امام حسین (رض) که فی سبیل الله بود؛ دوام داده وازآن بیاموزیم . راه امام حسین(رض) ایمان به اسلام وآنرادرزندگی خودعملی کردن است . میراث و پیام امام حسین (رض) عبادت ،جهاد ،شهادت،تقوی ،جانثاری ، فداکاری ،قیام، حرکت، شهامت، اتفاق ،اتحاد،دوستی ،محبت ،احترام ، شفقت ، پیروزی ،سعادت ، کامرانی ، کمک ، خوشی ،غرور ،سربلندی ... وصد هاپدیده نیکوی دیگر میباشد. پیام و میراث جهاد وشهادت امام حسین(رض) با سکون ، سکوت ، ظلم ،ستم ، توهین ،غیبت ،تهمت ،منافقت، تعرض ،کینه ، عداوت ،بیکاری ،تنبلی ، نوحه  ، بدعت، تن آزاری ،مردم آزاری وصدهاپدیده ناشایسته دیگرارتباط ،توافق وهمبستگی ندارد.برای بزرگداشت شهادت حضرت امام حسین(رض) وظیفه هرمسلمان است که در این مرحله حساس تاریخ که دست هر دوست نادان و دشمن بی رحم در بی اتفاقی و ویرانی مسلمانان شریک میباشد ؛ برادران وخواهران مسلمان اهل تسنن واهل تشیع برادرانه وصمیمانه دست بدست هم داده ؛از دست آورد های بزرگ جهاد وشهادت امام حسین(رض)  اندوخته و دراتحاد ،اتفاق وسربلندی مسلمانان انتهای سعی ، کوشش وجد وجهدنموده وانرژی رابه مصرف برسانندتاباشد که مخالف عقیده دشمنان اسلام دوباره آن شکوه وجلال در سایه لا اله الاا لله محمد رسول الله چون خورشیدی بدرخشد.